گذر

وبلاگ عزيزم تولدت مبارك.تا حالا من وتو يكسال در كنار هم بوديم و من هرچي دلم مي خواست اينجا مي نوشتم . دليل اينكه چرا اينجا ساخته شد روخودت خوب مي دوني وهمين طور ميدوني كه چقدر به من در پيدا كردن دوستاي جديد كمك كردي. واقعا دوستت دارم راستشو بگم كلي بهت عادت كردم اونقدر كه حتي دلم نمي خواد شكل و شمايلت رو عوض كنم . و اگر بعضي وقتا تنها موندي و من دير اومدم سراغت بخاطر كاراي زيادي بوده كه داشتم وگرنه نوشتن رو خيلي دوست دارم و همين طور تو رو كه بهم اين امكانو دادي كه راحتتر بنويسم .معمولا بچه ها از يك سالگي زبونش باز ميشه وشروع مي كنن به بلبل زبوني .اميدوارم از اين به بعد تو هم همين وضعيت رو داشته باشي البته بازم مي دونم كه منم بايد سعي كنم خود سانسوريمو كمتر كنم و راحت تر بنويسم ولي خوب قبول كن يكم سخته اونم برا آدمي كه يه عمر خودشو سانسور كرده وهميشه مواظب خوش بوده كه بچه خوبي باشه و يه وقت حرفي نزنه كه به كسي بي احترامي بشه يا كسي ازش برنجه و يا سرشو به باد بده ولي باور كن من دارم سعيمو مي كنم خيلي هم با خودم صحبت مي كنم تا بتونم خودمو در مورد بعضي مسائل قانع كنم ولي با اين حال ازت خواهش مي كنم كه صبور باشي تا همه چي درست بشه