Friday, December 09, 2011

به ادم ها فکر می کردم. به آدم های معمولی. به آدم هایی که به راحتی ظلم می کنند. ادم های کوچکی که ظلم های بزرگ می کنند و هیچ وقت نمی فهمند که ظلم می کنند و دل می شکنند و روح دیگران را خراش می دهند. برای ظلم کردن لازم نیست که حکومتی داشته باشی دفتر و دستکی. به سادگی می توانی ظالم باشی و خود را رحیم و شفیق بدانی و این کار را چنان ناخودآگاه انجام دهی که هیج گاه نفهمی چه ظلمی کرده ای.