گذر

همه جا حرف جنگه حرف اتفاقايي كه قراره بيفته و من تو فكر آدمايي هستم كه قراره بي دليل بميرن و هيچوقت دليل مردنشونو نفهمن بچه هايي كه بي گناهن و بايد خشونت جنگو تحمل كنند .مادرايي كه جگر گوشه هاشون جلوي چشمشون پرپر مي زنه واونا هيچ كاري نمي تونن براشون بكنن.اونايي كه خونه و زندگيشونو اجبارا براي نجات جونشون ول مي كنند و آواره مي شنو از فرداشونم بي خبرن .و آدمايي كه ذاتشون پاكه و فقط براي اينكه كشته نشن بايد زودتر شليك كنند.تازه اين اولشه اينكه آخرش چي ميشه هنوز مونده اينكه تا چند سال ديگه بچه هايي كه امروز خونوادشونو از دست مي دن بايد با درد شون بسازن هنوز مونده . اينكه تا چند سال آدماي بي دست و پا و تاقص العضو يادگارشونو از جنگ دنبال خودشون يدك بكشن و آدماي شيميايي شده روي تخت بيمارستان در انتظار پروازشون لحظه شماري كنند هنوز مونده .
و هنوز مونده كه آدما باد بگيرن شايد از جنگ و خونريزي راههاي بهتري هم براي حل مشكلاتشون وجود داره.